Fort van Breendonk

Vrijdag zijn wij naar het Fort van Breendonk en de Dossin kazerne geweest.
Als ik zou moeten kiezen tussen de twee kies ik zeker voor de kazerne. Dit gaf voor mij een duidelijker en interessanter beeld van de wereldoorlog weer.
Het was misschien geen goed idee om het allebei op een dag te doen. Het werd allemaal nogal zwaar. Maar ik heb er uiteindelijk geen spijt van.Ik heb er veel van geleerd en ik zal het nooit vergeten.

De aankomst in Breendonk zelf zette de toon al. Er was prikkeldraad, wegversperringen, hekken... . Je wist meteen waar je aan toe was.
Wij hadden samen met een klas afgesproken dat we met hen mee mochten gaan met de gids. We dachten dat dit goed was zodat we konden zien hoe het aan de kinderen (van het 6de leerjaar) werd uitgelegd. Dit werd volgens mij op een zeer correcte manier gedaan. De leerlingen kregen veel informatie mee maar het werd zeker niet te choquerend. Hierdoor hebben we volgens mij ook wel wat informatie gemist en het mocht ook allemaal wat levendiger verteld worden.

Het was wel zeer indrukwekkend om in de gangen alleen al rond te lopen. Je kon je nu nog meer verplaatsen in de gevangenen. Het was vreselijk om te zien in wat voor levensomstandigheden deze mensen hebben moeten overleven.

Julius Nathan, eerste dode, premier mort. 

De folterkamer heeft de grootste indruk op mij achtergelaten. Iedereen kon het geroep en geschreeuw van de gefolterde horen in de kamers en je wist dat jij waarschijnlijk ooit ook naar die kamer moest. Het was zeker mogelijk dat je totaal onterecht werd gemarteld. Ze bleven maar doorgaan tot je iets zou lossen. Maar wat als je nu niets wist? Ook de plaats waar de mensen doodgeschoten of opgehangen werden omdat ze iets fout hadden gedaan was indrukwekkend. Het was heel bizar om op de plaats te staan waar doden waren gevallen.

De haak in de folterkamer. Hieraan werden de slachtoffers met hun armen achter hun rug aan opgehangen tot ze bezweken van de pijn. 

Ik vond het ook fijn dat er enkele foto's werden opgehangen doorheen de rondleiding. Zo kwamen er verschillende personen terug voor. Dit was goed omdat je dan niet over fictieve personen hoefde de praten maar dat je je echt een gezicht voor de geest kon halen.

Het is nog altijd zeer moeilijk om voor te stellen hoe het leven toen geweest moet zijn. Ik denk ook dat niemand ooit ten volle kan begrijpen wat dat was. Maar het is volgens mij zeker belangrijk dat we dat wel proberen. Dat we ons blijven herinneren hoe verschrikkelijk het was. Dat we alle kinderen/jongeren blijven inlichten over wat er gebeurt is zodat ook zij in de toekomst mogelijke gelijke gebeurtenissen kunnen herkennen en tegenhouden.